Het is niet mijn gewoonte, en eigenlijk ook niet de bedoeling om hier reclame te maken voor het een of ander, of aanbevelingen te doen voor een boek, of een film, of muziek. Maar de uitzondering bevestigt de regel, zegt men.
Gisteren heb ik de film Belfast gezien. De film neemt je mee naar het Belfast van 1969. Het is de vooravond van de rellen die zullen uitbreken tussen katholieken en protestanten, en de burgeroorlog die daar weer uit voortkomt. De cameravoering is zo intens en direct, dat je het voelt alsof je op bezoek bent bij een doodgewone katholieke familie met twee kinderen, die in een protestantse wijk woont, en wordt overspoeld door omstandigheden die ze helemaal niet willen, maar waar ze wel mee moeten dealen. Je wordt bijna een echt familielid, en op die manier betrokken deelgenoot van alle gebeurtenissen, en van de worsteling die zich in elke persoon afspeelt. Het is een worsteling waar we allemaal wel eens mee worden geconfronteerd. Belfast is een meeslepende, overtuigende, ontroerende, nietsontziende maar vooral ook wijze parabel van alle tijden. Ook van de huidige tijd. Vind ik.
Dus daarom zeg ik: ga die film zien. Al is het maar om de schitterende soundtrack, die bijna helemaal bestaat uit liedjes van Van Morrison. Heb ik toch reclame gemaakt.