Het hoofdkantoor van Shell in Amsterdam is altijd een opvallend gebouw geweest. Het gebouw, dat in 1971 werd opgeleverd, maakt een hoek van 45° ten opzichte van de IJ-oever, had een goudglanzende gevel en is getooid met een kenmerkende kroon. Vanwege die glans en het kenmerkende ruitenpatroon kreeg het gebouw de bijnaam “Vaponastrip”, omdat het leek op een toen bekend merk vliegenvanger.
Shell is in 2009 vertrokken en het gebouw is vervolgens ingrijpend gerenoveerd. De gouden folie is er milieuvriendelijk afgedampt en onder de kroon, die eerst moest worden 'opgetild', is een cirkelvormig en draaiend restaurant geplaatst. Er is een panoramaterras waar je prachtig uitzicht hebt over de stad en waar je kunt schommelen op en over de rand van het gebouw. Het is inmiddels 100 meter hoog en gaat door het leven als de A’DAM Toren.
Een iconisch 20e-eeuws gebouw is getransformeerd tot een misschien nog wel iconischer 21e-eeuws gebouw. Westertoren en A’DAM Toren zijn mooie oriëntatiepunten in Amsterdam. Zo’n gebouw dat zomaar ineens heel even opdoemt als je een straatje of een gracht passeert en er een onverwachte zichtlijn is.
Dat is precies wat gebeurde toen ik van de week op een ochtend op mijn dooie akkertje vanuit Noord naar de pont fietste. Ik moest een stukje terugfietsen om te zien of het wel echt waar was, zo snel ging het. De A’DAM Toren en Westertoren. Twee iconen in een beeld gevangen.
