Kiezers overwegen alsnog om een strategische stem uit te brengen. Op links zou dat in het voordeel van GL/PvdA uitwerken, ten koste van SP, Volt en D66. Op rechts is het in het voordeel van de PVV, ten koste van FvD, JA21 en BVNL. Wat ze op rechts uitspoken moeten ze zelf weten, het is al erg genoeg allemaal met de rabiate onzin die daar wordt verkondigd.
Maar tegen de strategische linkse stemmer zou ik willen zeggen: doe het niet.
De verkiezingen van 2012 werden mede door het dagelijkse peilingen in DWDD opgeklopt tot een nek aan nek race tussen VVD en PvdA. SP, GroenLinks , D6 en en CDA betaalden de rekening. VVD werd nipt de grootste. Het leidde tot Rutte II, dankzij de toegenegen steun van de PvdA die zo graag wilden regeren, dat ze alles weggaven. Op dag één een slikte de PvdA een stinkende VVD drol door, toen ineens de al afgesproken inkomensafhankelijke bijdrage bij het grofvuil werd gezet. De VVD kiezer zag dat namelijk niet zitten en de PvdA dacht... Ja, wat dachten ze eigenlijk. Of beter: wat deden ze. Ze deden helemaal niks. Nou ja, ze slikten zonder morren die drol door. Dat zette de toon, de VVD wist dat ze de PvdA aan een touwtje hadden.
Daarna ging het snel, en makkelijk. Jet Bussemaker drukte het sociale (sic) leenstelsel erdoor, met de genereuze steun van GroenLinks. Jetta Klijnsma smeedde de onzinnige en dodelijke participatiewet. Lodi Asscher werd de man die consequent wegkeek in de aanloop van wat later bekend zou worden als het Toeslagenschandaal. Alle PvdA ministers keken trouwens heel erg weg, toen Stef Blok van de VVD triomfantelijk het ministerie van Volkshuisvesting afschafte. Ronald Plasterk werd minister van bruiloften en partijen, en presteerde helemaal niks. Toen de aardbevingsellende in Groningen al lang duidelijk was staken de PvdA ministers geen poot uit. Enzovoort, etcetera.
Eerder, tijdens Paars 1 en 2 werden publieke diensten als woningbouwcorporaties en energiebedrijven onder het toeziend oog van de PvdA rücksichtslos verzelfstandigd en gecommercialiseerd. Jo Ritsen introduceerde de scholenkoepels en verkwanselde elke zeggenschap over onderwijs. Dan was er nog de derde weg, de misleidende route die Wim Kok had uitgezet en die uiteindelijk leidde tot de puinhopen van Paars en het Fortuynisme. Gelukkig vond Kok zelf onderdak bij de ING-bank, als dik betaalde commissaris waar hij de directeuren die hij eerder nog graaiers noemde, “marktconform” ging belonen. Vergeet Wouter Bos ook niet, die op het moment suprème, aan de vooravond van een verkiezingsoverwinnig, ineens afzwaaide omdat hij meer tijd aan zijn familie wilde besteden, maar even later opdook als dik betaalde en immer zorgelijk kijkende zorgbestuurder.
De PvdA betaalde na vier jaar Rutte II terecht de rekening. Want de kiezer is namelijk niet helemaal achterlijk. De fractie werd gedecimeerd. Dat is tot daaraantoe. Eigen schuld dikke bult, dat hadden ze kunnen en moeten zien aankomen.
Wat erger is: een steeds groter wordend aantal mensen in Nederland betaalt nog steeds de rekening van Rutte II. En het oheilspellende is: veel van hen zoeken hun heil bij rechts. Omdat links (voornamelijk de PvdA) hen in de kou heeft laten staan. Net als in andere landen: Denemarken, Zweden, Slowakije, Amerika, Argentinië, ga zo maar door. Dat verzin ik trouwens niet zelf, lees de boeken van Didier Erbon maar eens. Linkse PvdA-ers houden het inmiddels massaal voor gezien.
Dus hoe bekwaam Timmermans ook is, en daarover bestaat geen twijfel, de strategische stem op de PvdA is een garantie voor teleurstelling. Als je andere, progressieve, sociale en groene politiek wil, kies dan de partij van je eerste keuze. Doe geen concessies. Ga niet strategisch stemmen.
Kies Rood (SP) of Groen (PvdD) maar meng die kleuren niet. Je weet wat voor kleur je dan krijgt.