Bij ons ligt al een paar dagen een enorme stapel grofvuil voor de deur. Het is aangemeld bij de ophaaldienst, maar die kon het afgelopen dinsdag niet meenemen, omdat het veel meer was dan gemeld en de vrachtwagen te vol. Ik kom het later ophalen, zei de chauffeur, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. In die tussentijd wordt het meubilair gelukkig goed gebruikt. In de pompeuze fauteuils kun heerlijk dutten.
De spullen komen uit een grote horecazaak hier verderop. De complete inventaris is eruit gesloopt om de inrichting te optimaliseren met het oog op de nieuwe anderhalve meter-regels. De oude inrichting was daarvoor niet geschikt, er zouden veel te weinig mensen inpassen om nog enigszins rendabel te kunnen draaien. In de Jordaan raakte ik gisteren in gesprek met een café-eigenaar, die ook bezig was zijn zaak op die manier te bekijken. “Het wordt moeilijk”, zei hij, “heel moeilijk. Ik moet het hebben van drie keer knallen per week, volle bak op donderdag, vrijdag, zaterdag. En een volle zaak, dat mag straks niet, dus hoe het allemaal moet? Ik houd mijn hart vast. Het wordt een slagveld, als je het mij vraagt.”
De man heeft vast gelijk. Het zal allemaal niet makkelijk zijn, maar laten we hopen dat zoveel mogelijk goede zaken deze crisis overleven. Daar kunnen we als Amsterdammers best een beetje mee helpen, door het leuke buurtcafé en dat fijne restaurant na 1 juni weer te bezoeken en er wat geld te spenderen, als je je dat kan veroorloven natuurlijk. Als we de goede zaken steunen en de rest links laten liggen, dan wordt het tinnef er vanzelf uitgeschud. Twee vliegen in een klap.
Comentários